De meeste mensen denken bij boomhutten aan jeugddromen enavontuurlijke speelplekken, maar voor deze boomhutbouwer is het al vijf jaareen serieus beroep. Mitchel Scheepers van Boomhutbeleving begon ooit alsmeubelmaker, maar vrijwel direct na zijn studie begon het te kriebelen."Ik dacht na over wat ik echt wilde doen, en daarbij wilde ik veel meer denatuur in" vertelt hij. Zo begon een zoektocht naar een manier om zijnvakmanschap en liefde voor het buitenleven te combineren die hem terugbracht naarzijn jeugd. “Toen ik een jaar of twaalf was bouwde ik samen met mijn vader mijneerste boomhut,” vertelt hij. “In een appelboom. Totaal ongeschikt, weet ik nu.”De herinnering tovert een brede glimlach op zijn gezicht.  Het was een simpele hut, maar het proces vondhij prachtig. Niet lang daarna bouwde hij dan ook een tweede boomhut die veelserieuzer was. Twee etages, en deze keer helemaal om een boom heen. “Daar hadik zoveel plezier mee, en ik zag ook dat het ons gezin bij elkaar bracht.” Endaar ligt de kern voor Mitchel. “Boomhutten zijn een verbindend element. Zoweljong als oud vindt het altijd leuk. Dat heeft iets magisch”

Hoe ben je begonnen als professioneel boomhutbouwer?

“Toen ik besloot de stap te zetten om boomhutbouwer teworden begon het met de praktische vragen. Bouwt er überhaupt al iemandboomhutten? En hoe werkt dat dan?” Er bleken een aantal boomhutbouwers te zijn,en om de kneepjes van het vak te leren ging Mitchel stagelopen in hetboomhutbedrijf van Antoinette Blok. “Bij Antoinette leerde ik de kneepjes vanhet vak en kreeg ik steeds meer verantwoordelijkheden. Tot ik uiteindelijk eenhele boomhut zelfstandig kon bouwen. Dit heb ik zo een paar boomhutten gedaan, entoen begon het opnieuw te kriebelen...” Hij wilde voor zichzelf beginnen, en naeen verhuizing naar Drenthe kreeg hij dan ook de eerste opdrachten met eigenbedrijf, Boomhutbeleving.

Waar komen de opdrachten voor boomhutten vandaan?

“Het is vooral begonnen in de particuliere markt. Dat waseen logische stap omdat ik daar bekend mee was, en mijn vorige werkgever kon meermee op weg helpen,” vertelt hij, “maar de boomhutten werden steeds groter,leuker en sprookjesachtiger en uiteindelijk kreeg ik toen een aanvraag van eenbasisschool. Totaal nieuw, maar ik vond het heel erg leuk. Zo kunnen er nogmeer kinderen van genieten.” Hij had nog nooit eerder een boomhut voor eenschool gebouwd, maar hij begon er vol enthousiasme aan. “We gingen samenuitzoeken hoe we dat voor elkaar konden boksen.” Een paar maanden later stonder een prachtige boomhut voor de school, en nu komen de opdrachten van een mixvan particulieren en bedrijven.

Hoe kijk je naar duurzaamheid in jouw vak?

“Ik werkte vroeger veel met gerecycled hout. Het is een ergmooi materiaal, maar voor wat ik ermee maak het is op de lange termijn minderlang houdbaar.” Van daaruit ontstond een belangrijke vraag. Hoe zijn boomhuttenzo duurzaam mogelijk te bouwen? Zo kwam hij uit op twee houtsoorten dieonbewerkt zo lang mogelijk mee kunnen gaan. “Ik wil het hout juist zo langmogelijk onbehandeld laten,” vertelt hij, en hij zucht bij het idee vanchemische behandeling. “Als het hout niet behandeld is dan is het makkelijkerterug in de natuur te brengen zonder dat het schadelijke effecten heeft. Ik wilhet beste doen voor de toekomst, en dit hoort er dan echt bij.” Naast dehoudbaarheid van het hout kiest hij ook voor duurzame kapmethodes. “Voorkastanjehout worden de bomen een stuk boven de grond gekapt. Dat hout wordt dangebruikt en verwerkt, en uit de oude stam groeien nieuwe bomen die na 15 of 20jaar opnieuw gekapt en gebruikt kunnen worden.”

Hoe zorg je voor de bomen waar je mee werkt?

“Voor de boomhutten gebruiken we speciale schroeven,”vertelt Mitchel. “Om de boomhut aan de boom te bevestigen gebruiken we dikke,grote stalen schroeven. Mensen vragen zich dan af of het niet schadelijk isvoor de boom, maar deze schroeven zijn er juist speciaal voor ontwikkeld.” EenDuitse specialist onderzocht hoe bomen omgaan met schroeven, en welke vormen enmaterialen het beste werken. “De boom groeit er zo makkelijk mogelijk omheen,zonder ruimte voor infecties en schade. De schroeven zitten daardoor alleenmaar sterker in de boom naarmate die eromheen groeit. Zo worden de boomhuttengebouwd met de natuur en niet tegen de natuur.”

Hoe zit het dan met circulariteit in de boomhutten die jebouwt?

“Bij particulieren is er altijd een uitgangspunt om zoveelmogelijk circulaire materialen te gebruiken.” Dat gaat van een ouderwets kozijntot een omgebouwd koffietafeltje. “Het is een combinatie van functioneel enmooi. Ik ben dan ook altijd op zoek naar manieren om circulaire materialen tegebruiken. Soms zijn het bijvoorbeeld kleine elementjes uit een kringloop omdingen aan te kleden. Die moet ik soms aanpassen om in de boomhut te gebruiken,en dan komt mijn kennis als meubelmaker goed van pas.” Zo vertelt hij hoe hijnormale meubels omtovert tot kindermeubilair met een heleboel karakter. “Deboomhut stond in de achtertuin van een herenhuis, helemaal ingericht metvintage meubilair. In de boomhut heb ik toen vergelijkbare items kunnenplaatsen, en dat vonden ze helemaal prachtig.”

Als je kijkt naar de toekomst, hoe past circulair houtdaar dan in?

“Vooral mooi verweerd hout heeft hele mooie mogelijkheden,”vertelt hij. “Binnen een boomhut afwerken kan heel goed met gerecycled hout, enhet geeft meteen een bepaalde sfeer.” Op dit moment werkt Mitchel dan ook aaneen opdracht in Brabant, waarbij hij een volledig geïsoleerde boomhut gaatrealiseren. “Daar gaan we aan de binnenkant gerecyclede planken voor gebruiken.In een boomhut moet het er wel een beetje oud uitzien. Er moet een bepaaldgevoel bij zitten dat aansluit bij het karakter van de boomhut. Vooral hout meteen verhaal vind ik dan heel mooi. Hout met gebruikssporen, of hout waargedeeltelijk wel en gedeeltelijk niet verf op zit.” Een nieuwe glimlachverschijnt op zijn gezicht wanneer er een mooie herinnering boven komt drijven.“Mijn opa werkte bij het Zuiderzeemuseum. Ik kan het nog helemaal voor me zien.In zijn schilderwerkplaats werd elke keer de verf van de kwast op dezelfdeplank gesmeerd. Dat werd een steeds grotere blok verf, wat ook weer eenkunstwerk op zich is.” Dat soort verhalen en karakter brengt hij dan ook graagtot leven in zijn werk.

Waar zie je jouw plek in een circulaire wereld?

“Ik wil het beste doen voor de toekomst,” vertelt hij. Zo ishij dagelijks bezig met hoe hij ervoor kan zorgen dat materialen zo lang engoed houdbaar blijven dat ze in de toekomst ook nog bruikbaar kunnen zijn. “Deuitdaging is dat je nu nog niet weet hoe zoiets geleefd gaat worden, maar ikben er wel heel bewust mee bezig. Het hergebruik van materialen blijft altijdbelangrijk. Alle te hergebruiken materialen hebben waarde, en er moet altijdoog voor zijn om materialen een nieuw leven te geven. Er zijn altijd mensen dieop zoek zijn naar circulaire materialen, en we moeten ook zorgen dat onzematerialen op een duurzame manier kunnen groeien.”

‍

Wat vind je van Tussenstation?

“Het is een super goed initiatief. Ik gebruik zelf nietaltijd gerecycled materiaal, maar het blijft een belangrijke connectie want ikkan bij ze terecht als ik wat nodig heb. Het is heel fijn dat naar hen toe kangaan als ik iets niet kan vinden. Ze gaan dan meteen voor je op zoek.” Mitchelis dan ook heel positief over de persoonlijke aanpak. “Ze komen zoveel tegen enontwikkelen dan een gevoel voor wat er bij welke mensen en initiatieven past.Dan krijg je het effect dat zij denken ‘O, maar hij vindt dit altijd leuk!’, endan komen ze naar je toe. Als je elkaar beter leert kennen kun je daar ookbeter op inspelen. Zo zie ik de toekomst van circulariteit wel voor me.”

‍